Ta ich miłość, tak nagle odeszła stąd, Trudno w to uwierzyć, może też jego błąd. Już nigdy nie powrócą cudowne spotkania, Pełne uroku oraz pełne oddania.
Pozostało im mnóstwo wspomnień, Które w nich będą tkwiły: Po wieczność i na zawsze w pamięci, Te wspomnienia będą w nich długo żyły.
Ta cała wspomnień układanka, Nie pozwoli na długo, a może wcale, Poderwać się i na nowo coś zbudować, By ponownie odżyć i tego nie zrujnować.
Niewiele jest takich ludzkich wspaniałości, By potrafili udźwignąć taki trud ! Z parawanikowych spotkań czy też zbliżeń, To graniczy z cudem, to jest naprawdę cud.
5.10.2012 Wiesbaden |
„Ciche wspomnienia”
|